Η παράλυση της ανάλυσης

Ο τίτλος είναι κλεμμένος από έναν αγαπημένο μου συγγραφέα, ο οποίος ειδικεύεται σε τελείως διαφορετικά θέματα. Θεωρώ όμως ότι το πρόβλημα αυτό είναι πολύ συχνό και στο fitness.

Με απλά λόγια, σημαίνει ότι η υπερβολική ανάλυση οδηγεί τις περισσότερες φορές σε αδράνεια. Πόσοι και πόσοι δεν καταναλώνουν άπειρες ώρες διαβάζοντας για γυμναστική/διατροφή και καταστρώνοντας το ιδανικό πρόγραμμα, τέλειο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, και τελικά δεν κάνουν πράξη τίποτα απ’ αυτά. Συνήθως μάλιστα, θύματα αυτού του φαινομένου πέφτουν άτομα υψηλής νοημοσύνης. Είναι πεπεισμένοι (και ως ένα βαθμό σωστά) ότι πριν ξεκινήσουν οτιδήποτε πρέπει πρώτα να μάθουν τα πάντα γι’ αυτό. Και τελικά μένουν μόνο στη θεωρία.

Συγγενής είναι και η νοοτροπία «όλα ή τίποτα.» Θεωρούμε ότι πρέπει να τα κάνουμε όλα σωστά, αλλιώς δεν έχει νόημα να κάνουμε τίποτα. Αφού χαλάσαμε το τέλειο πρόγραμμά μας χάνοντας τη χτεσινή προπόνηση, δεν έχει νόημα να πάμε ούτε σήμερα. Αφού φάγαμε μια ζαμπονοτυρόπιτα το πρωί, δεν πειράζει αν φάμε φαστ φουντ το μεσημέρι.

Δεν είναι έτσι όμως! Ό,τι κάνουμε μετράει. Και ειδικά στο fitness, καλύτερα οτιδήποτε παρά τίποτα.

Και οι δύο αυτές νοοτροπίες είναι στην ανθρώπινη φύση. Κι εγώ πέφτω συχνά θύμα τους. Για παράδειγμα, δεν γράφω στο blog παρά μόνο αν βρω το «ιδανικό» θέμα. Κι έτσι καταλήγω να μην γράφω τίποτα.

Προσπαθήστε λοιπόν συνειδητά να τις καταπολεμήσετε.

Άλλωστε, κακά τα ψέματα. Βάση και των δύο είναι η τεμπελιά. Μόλις λοιπόν τελειώσετε την ανάγνωση αυτού του άρθρου, σηκωθείτε από την καρέκλα σας και κάντε κάτι για το σώμα σας. Γιατί όσο και να διαβάζετε, τελικά χρειάζονται έργα.